श्रद्धा हा शब्द वरचेवर पहिला तर फार ठिसुळ वाटतो. कुणाला विचारले " काय रे बाबा, असे का ?" तर क्षणात उत्तर मिळते " नाही , माझी तशी श्रद्धा आहे " मला तर जाणवते श्रद्धा तीच जी स्वताच्या ठिकाणी शोधाला प्रवृत्त करत माझ्यातून साधक घडवते. साधकत्व हे भक्तीचे आविभाज्य अंग आहे. नाही तर माझी श्रद्धा आहे. एवढेच म्हणणे पुरेसे आहे का? फूल स्टॉप, पुढे काय ?. ज्याच्या पुढे साध्य नाही तो साधणार तरी काय? श्रद्धा हा भक्तीचा स्टारटिंग पॉइंट आहे. जसे धावपटू मैदानात उतरतात आणि शर्यतीसाठी एक पोज घेतात.पुढे वाकून दोन्ही हाताची बोटे जमिनीवर, एक पाय दुमडून, दुसरा मागे जमिनीला पुढच्या बोटांनी रोवलेला, मान सरळ , अविचल ध्येयाकडे, मन अतिशय सावध, जागरूक कधी व्हीसल वाजते त्या क्षणासाठी प्रगाढ शांत. हे जसे तशी श्रद्धा असते. श्रद्धा हा इवेंट नाही, सातत्याची स्थिति आहे साधकाची. म्हणूनच भगवान श्रीकृष्ण म्हणतात " श्रद्धावान लभते ज्ञानं तत्पर: संयतेंद्रिय: | ज्ञानं लब्ध्वा पराशान्ती ...... || चला तर श्रद्धेने ऐकू भगवंत काय म्हणत आहेत.
........