Görünmez Çocuk

Modern kölelik, altın kelepçe, beyaz yakalı, 9-6 çalışma düzeni...Hepimizin aşina olduğu bu konu, genelde ekonomik temelli olarak ele alınıyor. Geçtiğimiz 1 yılda, yeniden dahil olmak zorunda olduğum bu sistem, bu defa bana başka şeyler hissettirdi. Sistemin, ekonomik kölelik yaratmasının dışında, başka yönlerden de beni esir aldığını ilk defa fark ettim ve bu bölümde, bu yeni yönleri paylaşmak istedim.

Kendimce yeni bir seri başlattım; "Podcast Shorts". Anlatması uzun sürmeyecek fakat, etkisi yüksek konuları podcast formatında sunmak konusunda çekincelerim vardı. Bugün yaşadığım aydınlanmayı anlatmam da süre olarak uzun sürmeyecekti, fakat bu aydınlanmayı mutlaka paylaşmalıydım. Buradan hareketle, Görünmez Çocuk için "Podcast Shorts" serisi yapmaya karar verdim. Serinin bu ilk bölümünde, hareket halinde olduğumuz her anda ama her anda, irili ufaklı sorunlara çözüm üretmek üzere evrimleşmiş bir canlı olduğumuz gerçeğini idrak ettim. Dolayısıyla mutlu olmak adına yapmamız gerekenin, bu sorunları birer yük gibi görmek yerine, bunları bir problem çözme oyunu gibi görmek ve bu konudaki kaslarımızı geliştirmeye odaklanmak olduğunu fark ettim. Hayat, her anıyla bir sorun çıkarıyor karşımıza ve bu sorunları çözmek için artık ben hazırım, çünkü yaşamanın böyle bir şey olduğunu kabul ediyorum!

Uzun süredir birlikte olduğum kız arkadaşımla, başka hiçbir şey için olmasa bile, sadece onu "ödüllendirmek" için evlenmem gerektiği yönünde tavsiyede bulunan arkadaşımın ilham verdiği 9. bölüme hoş geldiniz :) Uzun zamandır neden podcast hazırlayamadığımdan tutun, evlilik tarihinden İzmir eleştirisine ve Türkiye'nin en modern alanlarında bile ortaya çıkan erkek baskın görüşlere kadar dopdolu bir bölüm oldu. Keyifli ve bol farkındalıklı dinlemeler!

Hayatta yaşadığımız sarsıntılar sonrası düştüğümüz çukurda ne yapıyoruz? Prof. Dr. Acar Baltaş'ın, Instagram ve diğer mecralarda çokça karşıma çıkan, "Ne Zaman Olgunlaşırız" konulu videosundan ilham alarak yaptığım bu bölümde, büyümenin veya olgunlaşmanın, özellikle aile evimizden yetişkinliğe getirdiğimiz sarsıntılar sonrası ne yaptığımızdan geçtiğini ele aldım. Keyifli dinlemeler :)

Duygusal ilişkilerinde (özellikle aile ilişkisinde) gerekli sınırı çizemeyen, sınırları ihlal edildiğinde gerekli tepkiyi ve tavrı koyamayan bireyler hakkında konuştum bu bölümde. Sınır koyamayışın, saygı görememeye götürdüğü bu dünyada, siz siz olun, özellikle en duygusal ve yakın ilişki kurduğunuz insanlara kim olduğunuzu, neyi sevip neyi sevmediğinizi mutlaka tavrınızla gösterin. Aksi halde, sınırların aşılmak ve sürekli daha da aşılmak için olduğunu acıyla tecrübe edersiniz.

Bu yeni shorts bölümünde, hayata ve ilişkilere yalnızca siyah veya beyaz bakanların, diğer deyişle gri bakamayanların geldikleri yalnızlık noktasını ele aldım. Hayatın, doğanın ve tabii ki inanların kusur ve hatalarla dolu olduğunu görmenin, bize ve çevremizdekilere çok olumlu etkileri var, bunun unutmayalım!

Bu bölümde, uzun zamandır başkaları için üzüldüğüm bir konuya değindim. Üzülme nedenim, benzer şekilde benim de çok uzun süre kendi isteklerim ve hayallerim için değil, başkalarının istekleri ve onayları doğrultusunda yaşamış olmamdan kaynaklanıyor. Peki, neden çok istediğimizi bildiğimiz bir şeyi yaşamaktan vazgeçeriz ya da gerçekleştirmek istediğimiz hayalleri sürekli erteleriz? Vazgeçtiğimizde veya ertelediğimizde aslında ne yapmış oluruz? Sadece önem verdiğimiz birisi istemedi veya onaylamadı diye, çok istediğimiz şeylerin ve hayallerin peşinden gitmekten neden vazgeçeriz? Bizim için bunu istemeyen veya onaylamayan kişi bizi gerçekten seviyor mudur? Bu bölümde tüm bu soruların cevaplarını vermeye çalıştım.

Türkiye, tarihinin en önemli seçimlerinden birine doğru yol alıyor. Sadece 2 gün kaldı, heyecan dorukta. Ben de seçimin gündemine teslim oldum son 2 haftadır. Fakat, bu durum bana hiç iyi gelmedi. Sosyal medyadan ve televizyondan, yalnızca bir şeyleri takip ederek herhangi bir şeye etki etmek mümkün değil ve etki edemediğim bir konuya zamanımın büyük çoğunluğunu ayırmak beni mahvetti, adeta bir bataklığa sürükledi. Ben de bu kötü hissiyata teslim olmamam gerektiğinin bilinciyle, harekete geçtim ve benim terapistim gibi olan, James Hollis'in "Yaşamın İkinci Yarısında Anlam Arayışı - Sonunda Gerçek Anlamda Nasıl Büyürüz?" adlı kitabını elime aldım. Bu kitabı, daha önce çok büyük keyifle okumuştum zaten, ama ne zaman kendimi kötü hissetsem, bu kitabı yeniden elime alıyorum ve rastgele okusam bile kendimi iyi hissetmeme neden oluyor. Kitapta bu defa karşıma, "orta yaş krizi" başlıklı bölüm denk geldi. Orta yaş krizi esasen hiç de toplumda kullandığımız gibi anlama sahip bir kavram değil. Bu bilgiyi öğrendiğimde aydınlandım ve bu bölümde herkesle bu aydınlanmayı paylaşmak istedim. Seçimin boğucu ve nefret dolu gündeminden biraz uzaklaşıp nefes almak ve güzel bir aydınlanma yaşamak istiyorsan, 7. bölüm seni bekliyor. Bu vesileyle umuyorum ki, her şey çok güzel olacak! 🫶

"Neden Saçların Beyazlaşmış Arkadaş" şarkısına gönderme yaptığım 5. bölümden sonra, aynı şarkı içinde geçen başka bir kısımdan oluşan yeni bölüm başlığımla ("Allahım Bu Dünyaya Ben Niye Geldim" ile) karşınızdayım! Bu bölümde benim için çok önemli bir konu hakkında konuşuyorum. Çok uzun zamandır, hayata geliş amacımı, diğer deyişle, doğal bir şekilde ve kolaylıkla ortaya koyabildiğim yeteneklerimi keşfetmeye çalışıyorum. Hayata geliş amacımı keşfedebilmek için uzunca bir süre, "sevdiğim iş ne olabilir?" sorusunu yanıtlamaya çalıştım. Ancak, bu soruyu sorduğumda hiçbir zaman doğru yanıtı bulamadım. Bu soruyu sormama rağmen neyi sevdiğimi, neyi doğal bir şekilde ve kolaylıkla yapabildiğimi bulamıyordum. Soruyu değiştirdiğimde ise beni doğru cevaba götüren yöntemi keşfettim. Bu bölümde, bu sorunun kendimce bulduğum cevabını paylaşıyorum. Açıkçası, bunun cevabını daha önce birilerinden duymayı çok isterdim, o nedenle de bunu duymak isteyenler için paylaşmak istedim. Sen de cevabı duymak istersen, 6. Bölüm seni bekliyor :)

Erkenden beyazlayan ve dökülen saçları, erkenden kırışan ciltleri ve erken yaşta kendisini yaşlı gibi hisseden insanları sorguladım bu bölümde. Konuyu her zamankinden biraz farklı olarak, özümüze uygun bir hayat yaşama gerekliliğinden değil, erken yaşta alınmayan veya verilmeyen sorumluluklar ve çocuklukta her daim pamuklara sarılma perspektifinden değerlendirdim. Yine kendi hikayemden yola çıkarak, hayatın gerçekleriyle ve sorumluluklarla çok geç tanışmış ve belki de bu sebeple erkenden saç ve sakal ağartmış biri olarak konuyu ele aldım. Çocuklara, hayatın zorluklarını gösterme ile birlikte sevgi ve ilgi verme dengesini kurabilmek ümidiyle...

Normalde çok sakin ve ağırbaşlı olan birisi olmama karşın, içkinin dozunu kaçırdığımda, öfke patlamalarıyla ortaya çıkan yeni "ben", arkadaşlarımın dikkatinden kaçmamıştı. Onlar da ortaya çıkan bu yeni "ben" nedeniyle bana, bir Marvel karakteri olan Hulk'tan esinlenerek Yeşil Dev lakabı taktılar. Uzunca bir süre, Yeşil Dev lakabının hakkını verdim. Ancak, hem kendime verdiğim zarar hem de o anlarda çevremdekilere olan davranışlarım, beni hem mutsuz hem de rahatsız ediyordu. Yeşil Dev'e dönüşmelerim aslında çok açık bir şeyin sinyaliydi. Psikolojiye meraklı olan ben de hem bu sorunu çözmeye hem de bu sinyali keşfetmeye koyuldum. Sen de benim birlikte bu durumun nedenini keşfetmek istersen, 4. bölümü dinlemen yeterli :)

Evet, çocukluğuma döndüğümde ve o dönemin gerçekleriyle ilk kez karşılaştığımda aileme öfkelendim. Ama hiçbir zaman onlara düşman olmadım. Onlar, kendi ailelerinden aldığı kadarıyla elinden geleni yapmıştı. Niyetleri iyiydi. Ama tüm bunlar benim canımı acıtmadıkları anlamına da gelmiyordu. Fakat, bir yetişkin olarak bütün sorumluluğun bende olduğunun da farkındaydım. Onları suçlamadım, sadece yaşadıklarımla yüzleşmek zorundaydım. Ve tabii ailemle de yüzleşmek zorundaydım. Bir yetişkin gibi, onları suçlamadan ve her türlü cevaba hazırlıklı olarak. Tüm korkularım ve çekincelerimin üstüne gitmek zorundaydım ama alacağım karşılıkları da bir YETİŞKİN gibi karşılamaya hazır olarak...Yine kendime dair ve uzun zamandır üstümde taşıdığım ağılıkları atarak kendimi çok iyi hissetmeye başlayışıma dair bir bölüm sunmak istedim. Ailemi suçlamadan, varlıklarına şükrederek ama sorunlarla ve gerçeklerle yüzleşerek! Yüzleşmeye sizi de bekliyorum; daha iyi ve daha hafif hissedebilmek ve maddi-manevi varlıklarıyla bize kattıklarına şükredebilmek için...

Kısa bir süre önce çok erken yaşta kaybettiğim "sevgi dolu" bir tanıdığım nedeniyle bu bölümde, sıklıkla sorduğumuz "İyi İnsanlar Neden Erken Ölür?" sorusunu yanıtlamaya çalıştım. Bunu yanıtlarken bilimsel verilere ve özellikle Gabor Maté'den edindiğim bilgilere dayandım. Duyguları bastırmanın, gereğinden fazla iyi ve kibar bir insan olmaya çalışmanın, "hayır" diyememenin ve bireysel sınırlarımızı çizememenin yakıcı ve ölümcül sonuçları olduğuna dair farkındalıklarımı sizinle paylaşıyorum. İyi birey olmaya, sevgi vermeye ve kendini geliştirmeye çalışan insanlar olarak, bu yaşamda söz sahibi olabilmek için daha uzun süre hayatta kalabilmemiz kritik öneme sahip. Kansere yakalanmamak için sigarayı bırakmanızı tavsiye eden bir doktor gibi, duyguları bastırmamayı ve doğru şekilde ifade etmeyi öğrenmeyi tavsiye ediyorum hepimize. Biraz acı ama bir o kadar gerçek ve hayata bakışımızı değiştirebilecek bilgilerle yüzleşmeye hazır olduğunda, 2. Bölüm seni bekliyor!

Yaşadığım psikolojik sorunlar neticesinde aldığım antidepresanlar ve bu antidepresanları bir daha kullanmama isteğim, beni hiç düşünmediğim bir yolculuğa çıkardı. Sorunlarımı kendi başıma çözme, kendimi tanıma ve kendimi gerçekleştirme yolculuğuydu bu. Bu yolculukta Görünmez Çocuk ("Invisible Child") olan kendi çocukluğumla karşılaştım. Bu yolculuk bana o kadar iyi geldi ki, buradan elde ettiğim farkındalıkları ve kazanımları herkesle paylaşmak istedim. Sen de bu kazanımlara kulak kabartmak istersen, Görünmez Çocuk podcast ilk bölümü, seni bekliyor!