Evet, çocukluğuma döndüğümde ve o dönemin gerçekleriyle ilk kez karşılaştığımda aileme öfkelendim. Ama hiçbir zaman onlara düşman olmadım. Onlar, kendi ailelerinden aldığı kadarıyla elinden geleni yapmıştı. Niyetleri iyiydi. Ama tüm bunlar benim canımı acıtmadıkları anlamına da gelmiyordu. Fakat, bir yetişkin olarak bütün sorumluluğun bende olduğunun da farkındaydım. Onları suçlamadım, sadece yaşadıklarımla yüzleşmek zorundaydım. Ve tabii ailemle de yüzleşmek zorundaydım. Bir yetişkin gibi, onları suçlamadan ve her türlü cevaba hazırlıklı olarak. Tüm korkularım ve çekincelerimin üstüne gitmek zorundaydım ama alacağım karşılıkları da bir YETİŞKİN gibi karşılamaya hazır olarak...Yine kendime dair ve uzun zamandır üstümde taşıdığım ağılıkları atarak kendimi çok iyi hissetmeye başlayışıma dair bir bölüm sunmak istedim. Ailemi suçlamadan, varlıklarına şükrederek ama sorunlarla ve gerçeklerle yüzleşerek! Yüzleşmeye sizi de bekliyorum; daha iyi ve daha hafif hissedebilmek ve maddi-manevi varlıklarıyla bize kattıklarına şükredebilmek için...
お客様へのおすすめ
